به نقل از ایسنا، ستاره سال‌های نه چندان دور فوتبال ایران بلافاصله پس از خداحافظی از فوتبال دوران مربی‌گری را آغاز کرد و وارد عرصه تازه‌ای شد. او همواره در قامت یک مدافع با تعصب و با تجربه بین هواداران استقلال تهران و تیم‌ملی ظاهر می‌شد. در گفت‌و گویی عیدانه با سهراب بختیاری زاده، مدافع سابق استقلال تهران و تیم‌ملی فوتبال، با او همراه شدیم و از سال‌های فوتبالی و آغاز مربی‌گری‌اش گفتیم و شنیدیم. در ادامه این گفت‌وگو را می خوانید:
سال ۹۸ برای شما چگونه گذشت؟
چهار ماه در استقلال خوزستان به عنوان سرمربی حضور داشتم و روزهای خوبی در این تیم داشتم. همیشه نیاز نیست فعال باشید و کار کنید. در روزهایی که در تیمی فعالیت نداشتم همیشه مطالعه می‌کنم و فیلم‌های فوتبال می‌بینم. فوتبال به من لذت می‌دهد و سعی می‌کنم با نگاه کردن و دنبال کردن فوتبال بیشتر یاد بگیرم تا به آینده کاری من کمک کند اما چیزی که وجود دارد این است که در کنار خانواده هستم و این بزرگ‌ترین لذت است. می‌توانید آرامش داشته باشید. خدا را شکر امسال را به خوبی گذراندم. سلامتی برای من مهم‌تر از همه چیز است. امسال کشورمان مشکلات اقتصادی زیادی را پشت سر گذاشت و امیدوارم سال ۹۹ سال بهتری باشد و به خصوص مردم و جوانان بتواند شرایط بهتری داشته باشند.
از سال گذشته چه خاطرات خوب و بدی در ذهن دارید؟
سال گذشته مادرم یک عمل سنگین قلب باز داشت و خدا را شکر عمل موفقیت آمیزی بود. پس از عمل هم نگه‌داری مهم بود و خدا را شکر شرایط خیلی خوب شد. این شیرین‌ترین خاطره سال گذشته برای من بود. دست دکتر قلی زاده، دکتر مادرم را می‌بوسم که توانست خاطره خوبی برایمان بسازد. بدترین خاطره‌ای که سال‌ها در ذهن همه ما مردم باقی خواهد ماند، بحران‌ها و شرایط بد اقتصادی‌ای است که داشتیم. این برای من آزار دهنده بود و این که می‌بینم مردم سخت زندگی می‌کنند برای من هم ناراحت کننده است چرا که خودم هم از قشر کارگر هستم و همه مثل هم هستیم. دیدن زندگی سخت مردم برای من آزار دهنده است و دعا می‌کنم سال ۹۹ شرایط زندگی بهتر شود.
فکر می‌کنید در فوتبال به هدفی که مدنظرتان بود رسیدید؟
در فوتبال موفقیت‌هایی داشتم اما یاد گرفتم جاهایی را که موفق نشدم هم خودم به عهده بگیرم. توجیه کردن اشتباهات اصلا خوب نیست و اعتقاد دارم تصمیم‌ها و انتخاب‌های خود انسان است که او را در شرایط خوب و بد قرار می‌دهد. خودم فکر می‌کنم شاید اگر تصمیم درست‌تری می‌گرفتم می‌توانستم پیشرفت بیشتری کنم اما کسی مرا مجاب نکرد و تصمیمات خودم بود. موفقیت من کمک دیگران بود اما اشتباهاتم نه. این‌ها تجربه ای است که در دوران مربی‌گری به من کمک می‌کند.
دیدگاهتان را بنویسید