سطح دسترسی آمریکا به اطلاعات شرکت های معدنی و فولادی ایران افزایش یافته است

متاسفانه اجرای طرح نیما سبب شده است تا اطلاعات شرکت های معدنی و فولادی ایرانی در اختیار آمریکایی ها قرار گیرد که مهم سبب قفل شدن روابط تجاری با برخی کشورها شده است.
گفتگویی با هادی گلزار عضو هیئت مدیره انجمن سنگ آهن ایران کرده است که متن آن در پی می آید.

آیا سیاست های تجاری دولت در بخش صادرات مواد معدنی موفق بوده است؟
و آیا وزارت صمت توانسته در دولت آقای روحانی گام موثری بردارد؟
عموم فعالین کسب و کار سنگ آهن ایران در طی سالیان متمادی شبکه مالی پیچیده ای را با شرکای خود ایجاد کرده اند که امکان دارد با یک تصمیم نابجا و لحظه ای مانند وضع عوارض ، افزایش حقوق دولتی، سیاست های ارزی اخیر…، تمامی این ارتباطات قطع شود و برای ایجاد دوباره ی این شبکه ها تلاشی مضاعف لازم است که بعضا غیر قابل جبران خواهد بود. دراین شرایط از دولت توقع میرود که در تصمیم گیری هایش از فعالین حوزه ی صنعت و معدن از طریق تشکل های صنفی ذیربط از جمله انجمن سنگ آهن ایران که اعضای آن در بدنه اجرایی صنعت و معدن قرار دارند نظرسنجی کند و پیشنهادات آنها را مورد تامل و بررسی بیشتری قرار دهد. اتفاقی که علی رغم تلاش های ما در خصوص سامانه ی نیما به وقوع نپیوست. در این باره می توانم بگویم سامانه نیما تمامی اطلاعات ما را در دست کشورهایی نظیر آمریکا قرار داده و این باعث شده است که آنها پیش دستی کرده و بعضا از طریق مکاتبه با شرکت هایی که با آنها تبادلات تجاری داشتیم، شرکای تجاریمان را از کار با ما منصرف سازند.
به عنوان مثال طی مکاتباتی که با شرکتهای خارجی تامین کننده تجهیزات داشتند، نام شرکت های ایرانی از قبیل سنگ آهن احیا سپاهان را ذکر کرده اند. این موضوع نشان دهنده ی دسترسی قوی آنها به اطلاعات ماست.
دلیل این اتفاق چه چیزی می تواند باشد و به نظر شما چه راه حلی وجود دارد ؟
دولت ما دولت پیری است و سطح آموزش ها بسیار پایین و تنها متکی به کارشناسان بدنه ی دولت است، هیچ گاه از مشاوران خبره و شرکت های مشاوره ای استفاده نشده.
شما فکر می کنید کارشناسان دولت چه کسانی هستند ؟
کسانی هستند که از ابتدا در استخدام دولت بودند و از شرایط بازار و اقتصاد ایران خبر ندارند. ایراد اساسی دولت در شرایط موجود، عدم استفاده از شرکتها و مشاورانی است که اقتصاد دنیا و تجارت بین الملل را تجربه کرده باشند.
نظر جنابعالی در مورد پیامدهای تحریم ۱۳ سیزده آبان یعنی دور جدید تحریم ها چیست ؟
به نظر من، نباید دشمن را دست کم بگیریم و همین اتفاق اشتباه بزرگی است . بخش خصوصی بدبینانه ترین اتفاق را در نظر میگیرد و بهترین روش را هم برای مقابله با آن اتخاذ می کند و البته اینگونه نخواهد بود که بگوییم وضعیت بدتر خواهد بود و هیچ کاری و عکس العملی انجام ندهیم . ما دوران بدتری را هم داشته ایم، بنده همیشه گفته ام روزهای سختی خواهیم داشت ولی ما روزهای بدتر از این هم داشته ایم و بزرگترین اشتباهی که کماکان در حال انجام آن هستیم این است که با وضع عوارض یا مسدود کردن صادرات مشکلات خود را بیشتر کنیم. باید به سمت اقتصاد باز و جهانی شدن حرکت کنیم باید راهی که ترکیه در پیش گرفته است را برویم نه راه کوبا ونزوئلا . به عنوان مثال وقتی به ترکیه فشار اقتصادی وارد می شود سریعا تجار کشور وارد کار شده و به اقتصاد کمک می کنند در حالی که ما مسیر فعالیت تجار و بازرگانان را بسته ایم و به دلیل عدم اطمینان فقط به کارخانجات و شرکت های بزرگ اجازه تجارت و واردات مواد اولیه و مورد نیاز را دادیم به عنوان مثال فولاد مبارکه را موظف کردیم خودشان محصولات مورد نیاز را وارد کند درحالی که کار اصلی کارخانه تولید است نه تجارت و بازرگانی مواد اولیه .
بحث دیگر این است که ما حتما در ادامه باید از حساب ها و بانک های مجازی استفاده کنیم و بانک مرکزی باید سریعا این مسائل را پی گیری کند. در صورتی که دسترسی ما محدود و یا قطع شود، شرکت های ایرانی هیچ راه چاره ای جز حساب ها و بانک های مجازی نخواهند داشت.

بحث تعرفه صادرات کنسانتره سنگ آهن به کجا رسید ؟ آیا احتمال وضع دوباره محدودیت صادراتی وجود دارد؟
بحث تعرفه های صادرات کنسانتره و گندله مطرح است ولی تصمیم جدی اتخاذ نشده است، البته مقصر اصلی این صحبت ها شرکت های فولادی هستند. قرار بر این بود که شرکت های فولادی خیلی زودتر به بخش خصوصی واگذار و به معنای واقعی خصوصی بشوند، این اتفاق سبب می شد همه شرکت ها با قیمت های جهانی به فعالیت بپردازند ولی در حال حاضر اختصاص سوبسید و پشتیبانی قوی دولت همچنین خصولتی بودن آنها باعث شده بسیار ضعیف و غیر بهینه عمل کنند و علیرغم استفاده از رانت دولتی قیمت تمام شده آنها بالاتر از میانگین جهانی باشد. به عنوا ن مثال قیمت نفت و گازی و به طور کلی انرژی که در اختیار شرکت های فولادی قرار می گیرد بسیار پایین تر از نرخ های جهانی است با این حال قیمت تمام شده آنها بسیار بالاتر از میانگین جهانی است. و این ها باعث شده که دولت همواره به صنایع بالا دستی فولاد فشار بیاورد که به قیمت پایین تر به فولادی ها مواد اولیه بفروشند. ر حالی که در دنیا ثابت شده است که این کار باعث تضعیف و شکست صنایع بالا دستی فولاد می شود .معدن24