حاشیه نشینی صنعت طلا درایران

به گزارش دنیای معدن،بی مهری مسوولان به این صنعت مانند سایر صنایع، ایران را از بازار های جهانی به حاشیه کشانده است تا جایی که گوی رقابت به دست کشورهایی از جمله عربستان افتاده است. این کشور تا کنون هیچ سنخیتی با این صنعت نداشته است چراکه همیشه به دنبال پول آوری از سمت و سوی نفت بوده است . اما به دلیل رسیدن به ثروت بی نظیر از سوی صنعت طلا، این کشور در کنار پول نفتش به برق طلا نیز اهمیت ویژه داده اس.
در شرایط کنونی که تنور صنعت و تولید کشور اندک اندک رو به خاموشی است، انتظار می رود دولت با حمایت بیشتر از فعالان این صنف، رونق را به صنعت اشتغالزا و ارز آور کشور یعنی طلا و سنگ های قیمتی بازگرداند؛ بدیهی است دستیابی به جایگاه ارزنده صنعت طلا و جواهر کشور در دنیای بین الملل، نیازمند اتخاذ تدابیری دوراندیشانه است . از مسدود کردن راه های قاچاق و تزریق رونق به این صنعت تا تسهیل در امر صادرات با ارائه مشوق های صادراتی در راستای ارزآوری است که دولت می تواند برای شکوفایی این صنعت مد نظر قرار دهد. هنوز این موارد در صنعت طلا و سنگ های قیمتی جامه عمل نپوشیده است. وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم هم مزید بر علت شده است. کاهش تقاضای این فلز بازار داخلی را هم دستخوش تغییرات کرده است تا جایی که فروشندگان طلا دیگر رغبتی برای ادامه کار ندارند.

برق تولید طلا چشم مسوولان را هم نمی گیرد ؟
«تولید صفر، صادرات هم صفر .» این جمله یکی از فعالان حوزه طلاست؛ موضوعی که با توجه به پیشینه صنعت طلا و سنگ های قیمتی در کشور عزیزمان هیچ گاه توقع شنیدن آن را نداشته ایم. خواب این ثروت عظیم در دل معادن کشور بسیاری از امتیازها را از ملت ایران و اقتصاد کشورمان سلب کرده است. عبادالله محمد ولی، رییس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان طلا و جواهر، نقره و سنگ های قیمتی ایران با بیان این مطلب و با تاکید بر اینکه صنعت طلا و جواهر می تواند جایگزین خوبی برای صادرات نفت باشد انتقاد کرد و گفت : «غفلت از این همه سرمایه ملی راه را برای تولید و صادرات این نوع محصولات با ارزش ارزآوری بالا مسدود کرده است.» به گفته محمد ولی، بی رغبتی مسوولان کشور به تولید و صادرات این محصول پر درآمد گواه این موضوع است که بیش از 20 سال است صنعت طلا و سنگ های قیمتی دیگر در ایران جایگاه سرمایه ای ندارد و هیچ افق روشنی به آینده این صنعت از نگاه مسوولان دیده نمی شود. او ادامه داد: «در حال حاضر تولید طلا و سنگ های قیمتی در ایران به دور از شرایط نرمال و استاندارد است و این از فرو رفتن این صنعت در خواب شدید است و حتی اگر این روند ادامه یابد شاید دیگر این صنعت از خواب بیدار نشود.» محمد ولی بیان کرد: «می توان بدون اغراق گفت که تولید این نوع محصولات طی پنج، شش سال گذشته به صفر رسیده است.»
او با گلایه از اینکه صنعت طلا برای مدیران و مسوولان به عنوان یک تولید مزیت آور تصور نمی شود گفت : «هزینه های سربار از سوی دولت ها طی سال های گذشته شرایط تولید این فلز گرانبها را به مخاطره انداخته است که در ادامه این مسیر سرعت رقابت را از تولید کننده گرفته است.» محمد ولی با یادآوری این موضوع که این صنعت نیز مانند سایر صنایع با چالش های زیادی روبه رو است گفت: «صنعت طلا در کشور دارای مشکلات و چالش های متعددی است که این مسایل از دلایل پیشرفت نکردن صنعت طلا در عصرکنونی برخلاف پیشینه باسابقه آن شده است.»

گران تمام شدن عدم اجرای طرح های مدیریتی
او در راستای بررسی نحوه تاثیر استراتژی های تعیین شده در مسیر دستیابی به اهداف موردنظر توسعه ای و در صورتی که صنعت طلا یک سیستم پویا و زنده در نظر گرفته شود و با توجه به عوامل تاثیرگذار روی آن که می تواند به چرخه ای مطلوب و ارزآور تبدیل شود گفت: «گران بودن ولی در دسترس بودن مواد اولیه تولید در این صنعت دارای مزایا و معایبی شده است که در این زمان به دلیل فشار های زیاد روی تولید کننده نیازمند حمایت قطعی دولت و مسوولان هستیم.»
به نوشته جهان صنعت،کمبود طرح های اجرایی یکی دیگر از چالش های جدی در این صنعت است. این فعال حوزه طلا در ادامه گفت : «با توجه به پتانسیل زیادی که در چرخه استخراج تا مصرف این فلز گرانبها در کشور وجود دارد ولی متاسفانه غفلت از ارائه طرح ها و ایجاد بستر های لازم ، این صنعت نه تنها در ایران بلکه بازار های جهانی هم به حاشیه رفته است تا جایی که پیش بینی می شود دیگر هیچ حضوری نداشته باشد. خوشبختانه در تامین مواد اولیه و همچنین فناوری، این صنعت هیچ کمی و کاستی ندارد بلکه ضعف اصلی حمایت از این صنعت است.» به گفته محمد ولی غفلت دولتمردان به دلیل گرفتاری ها و در گیری های سیاسی و اقتصادی است که از خارج از کشور به دولت ها تحمیل می شود ولی این غفلت از سوی خود فعالان این حوزه جای توجیه ندارد بلکه انتظار می رفت با تصدی مدیران لایق و صاحب نظر بتوان از بحران این صنعت به راحتی گذر کرد.این فعال حوزه طلا ادامه داد: «عزم جدی سیاستگذاران کشور در جهت بهبود جایگاه نامناسب ایران در شاخص های مرتبط با سرمایه گذاری از یک سو و به کارگیری توان داخلی برای بازگشت به بازار های جهانی از سوی دیگر موضوعاتی است که نمی توان در اجرای آن تردید داشت.»
وی در مورد وضعیت کشور در عرصه تولید و صادرات طلا و جواهر گفت: «کشوری همچون ترکیه حدود 40 سال است که در عرصه تولید ورود کرده و وضعیت خوبی دارد و ایران با وجود سابقه هفت هزار ساله تمدنی، در بخش تولید در فهرست کشورهای نخست قرار نگرفته است که به این جمع رقابتی کشورهای تایلند، امارات، ایتالیا، آلمان، چین و هند که به تازگی عربستان هم وارد این میدان شده است، می توان اشاره داشت.» او با بیان اینکه کشورهای آسیای میانه در بازار طلا و جواهر ورود کرده اند و دولت از آنها حمایت می کند افزود: «ترکیه در تولید و صادرات طلا در منطقه حرف اول را می زند و در زمینه تولید جواهرات نیز ورود کرده است.»

چالش های روبه روی صنعت طلا
بوروکراسی های اداری، قوانین دست و پا گیر، مالیات و عدم تشویق های صادراتی و ده ها مورد دیگر این صنعت را به حاشیه کشانده است. او مواد اولیه این صنعت را گران دانست و گفت: «در همه جای دنیا موسسات مالی به عنوان پشتوانه صنایع مشغول خدمت رسانی هستند ولی متاسفانه در ایران این موضوع چنین صدق نمی کند. در حال حاضر صنعتگر نیازمند است که موسسات مالی در کنار ش قرار گیرد و در زمینه تامین سرمایه در گردش حامی این صنف باشد.» محمد ولی گفت: «امروز اگر عوامل و مسوولان سیاسی کشور در آوردن طلا، سرمایه و نقدینگی به کشور با تنگنا روبه رو شوند صنعت طلا می تواند ذخیره خوبی در این زمینه باشد ؛ اگر بتوانیم صنایع خود را به حرکت درآوریم شاهد رشد آن خواهیم بود. اگر صنعت طلا و جواهر به خوبی مدیریت و از سوی دولت حمایت شود می تواند جایگزین خوبی برای صادرات نفت برای دولت باشد و درآمدزایی بالایی خواهد داشت.»

پایان یک خواب
اشتغالزایی، درآمد زایی و حضور در بازار های رقابت، همگی گزینه هایی است که می توان با اجرای درست سیاست های اجرایی از صنعت طلا و سنگ های قیمتی حاصل کرد. ورود فعالان این عرصه به اجرا و ارائه طرح های به روز و همچنین حمایت دولت می تواند انقلاب جدیدی در این صنعت به راه اندازد ولی متاسفانه هنوز در خواب هستیم و می گذاریم این فلز گران بها و سایر سنگ های قیمتی نیز به راحتی در دل معادن کشورمان به خواب فرو روند. کشورمان در حال حاضر برای رسیدن به توسعه اقتصادی نیازمند یک سری برنامه های مدبرانه جهت جایگزینی پول نفت است ولی متاسفانه هنوز مسوولان ما نمی توانند از این ظرفیت ها به خوبی استفاده کنند.