از انعقاد قرارداد ریل ملی بین شرکت ذوبآهن اصفهان و راهآهن جمهوری اسلامی ایران بیش از یک سال میگذرد اما در عمل تاکنون شاهد راهاندازی ریل ملی نبودهایم. این در حالی است که توان داخلی کشور برای راهاندازی ریل با مشکل فنی روبهرو نیست،
بلکه فراتر از توان کیفی برای تولید ریل در کشور، این مسائل و حواشی مطرح شده است که سبب شده راهاندازی ریل ملی به تعویق بیفتد. این موضوع در حالی است که شاهد واردات ریلهای بیکیفیت از کشورهای منطقه هستیم. در نگاه کلی با توجه به موقعیت جغرافیایی ایران که میتواند پل ارتباطی بین کشورهای منطقه باشد توسعه زیرساختی مانند ریل موضوعی قابلتوجه است. از این رو، تولید ریل ملی از مهمترین گامهای توسعه بهشمار میرود؛ بنابراین تولید ریل با نگاه ملی و توان داخلی میتواند کشور را از واردات این کالا بینیاز کند. براساس چشمانداز۱۴۰۴ باید در ۳۹۰۰ کیلومتر ریلگذاری انجام شود. تامین این میزان ریل ابتدا از طریق واردات در دست تامین بود اما پس از اعلام شرکت ذوبآهن اصفهان مبنی بر تولید ریل داخلی این امر مهم برعهده این کارخانه نهاده شد. اگر به پیشینه تولید ریل در جهان بازگردیم بیش از ۲۰۰ سال پیش تولیدکنندگانی از کشورهایی مانند امریکا یا کشورهای اروپایی و همچنین چین و ژاپن به تولید ریل همت گماشتهاند اما در منطقه خاورمیانه هیچ کشوری توانایی تولید ریل نداشته است. با توجه به این موضوع ایران میتواند بهعنوان یکی از پیشگامان تولید
ریل در منطقه مطرح شود که البته پیشنیازهایی برای رسیدن به این امر مهم وجود دارد که این هدف را بهراحتی امکانپذیر میکند. حدود ۲۰ سال پیش مطالعات و بررسیهایی برای تولید ریل از سوی ذوبآهن آغاز شد که در سالهای گذشته این مطالعات برای تولید به مرحله عملیاتی رسید. ذوبآهن اصفهان قرار است با ظرفیت اسمی ۴۰۰ هزار تن در سال تولید ریل را در دستور کار خود قرار دهد. هرچند در چند وقت گذشته شاهد بودیم مشکلاتی برای ریل ملی بهوجود آمده است، اما موضوع این است که برای پشتیبانی از تولید داخلی باید نگاه جدیتر به این موضوع داشته باشیم زیرا راهاندازی ریل و به ظرفیت اسمی رساندن آن فرآیندی است که زمان بیشتری را میطلبد. شرکت ذوبآهن اصفهان در زمینه تولید ریل در ابتدای راه قرار دارد و باید با نگاه حمایت از تولید ملی فرصتی بیش از پیش به این شرکت قدیمی فولادی داده شود.
سارا اصغری - روزنامهنگار
دیدگاهتان را بنویسید