بیت‌سعیدی که دو فصل پیش خود را به عنوان پدیده لیگ مطرح کرد و سال گذشته نیز موثرترین بازیکن استقلال خوزستان بود، در استقلال تهران تبدیل به بازیکنی معمولی شده که صدای انتقاد مربیانش را هم درآورده. انتظار می‌رفت بیت‌سعید تکنیکی‌تر از اینی باشد که در استقلال نشان داده و موثرتر بازی کند.
مشکل اصلی بازیکنانی نظیربیت‌سعید که به دو تیم محبوب پایتخت ملحق می‌شوند اینست که انتظارات به دلیل تصور اغراق‌آمیز هواداران این دو تیم از آنها بالاست. در فوتبال ایران که بازیکنان تیم‌های غیرسرخابی تنها در چند بازی فرصت بازی در برابر دوربین‌های پخش زنده تلویزیون را دارند از این دست سوتفاهمات رخ می‌دهد. هوادار ممکن است تحت تاثیر جو و یا شناخت ناکافی بازیکنی را به صرف دیدن یکی دو بازی تا حد یک فوق ستاره بالا ببرد اما قرار نیست مربیان هم بر اساس همین نوع نگاه در فصل نقل و انتقالات بازیکن بگیرند. علیرضا منصوریان در هر دو فصلی که استقلال را بست بیشتر همانند یک هوادار جوزده عمل کرد تا یک مربی که دغدغه‌اش رفع نقاط ضعف تیمش است.
بیت‌سعید و امثال بیت‌سعید بازیکنان با استعدادی هستند که در تیم‌های کوچکتر بهترظاهر می‌شوند. بیت‌سعیدی که در خوزستان محورحملات و برنامه تاکتیکی تیمش بود در تهران تبدیل به یک بازیکن شبیه بازیکنان دیگر وبا وظایف محدود شده است و این موضوع هم ازنظر روانی و هم از نظر فنی می‌تواند موجب پایین آمدن کیفیت بازیکن شود. نه تنها در ایران که در اروپا نیز امثال بیت‌سعید که در باشگاه بزرگتر آزادی عمل سابق را نداشته‌اند و افت کرده اند کم نبوده است.
مربیان استقلال اگر می‌خواهند تا یک بیت‌سعید موثر را در ترکیبش ببینند باید اعتماد به نفس این بازیکن را به او برگردانده و به او اجازه دهند که با فراغ بال بیشتر و بدون محدود شدن بیش از حد در قید و بند وظایف تاکتیکی بازی کنند.
دیدگاهتان را بنویسید