104879

روستاییان گرسنه زیمبابوه درکنار معادن الماس

دنیای معدن - رویترز نوشت: خانم شیلت ماتساگوی ۶۳ ساله، در نزدیکی معادن الماس منطقه «مارانژ» زندگی می کند، او نمی تواند خشم خود را از این امر پنهان کند که کار کردن در معادن این منطقه ی مملو از الماس در زیمباوه هنوز نتوانسته است زندگی مردم محلی را بهبود بخشد.

از دوردست به شرکت هایی نگاه می کند که زمین را در جستجوی الماس سوراخ می کنند و گرد و غبار قرمز رنگی در آسمان به راه انداخته اند. می گوید: «امید ما برای بهره بری از این الماس ها از بین رفته است، در حال حاضر با این خشکسالی شدید زندگی ما در دست خداست. ما روی معدن الماس زندگی می کنیم اما گرسنه هستیم».

ماتساگو می افزاید: محصولات زراعی به دلیل عدم بارش باران از بین رفته، برخی از روستاییان دیگر حتی نمی توانند از پس یک وعده غذایی مناسب در روز بر آیند. تنها راه زنده ماندشان خوردن میوه های جنگلی مانند بائوباب است.

مردم امید داشتند در میان خشکسالی های پیاپی «مارانژ»، شرکت های تولید الماس درطرح های احیای آبیاری منطقه سرمایه گذاری کنند. مطابق قانون ملی کشور، شرکت های استخراج کننده معدن ملزم به کمک برای توسعه مناطق محلی هستند.

علاوه بر خشکسالی، پدیده آب و هوایی ال نینو نیز وضعیت را در مارانژ بدتر کرده و خشکسالی را به نوار بزرگی از زیمباوه گسترش داده است.

به گفته دولت، شبح یک فاجعه اکثر نقاط روستایی کشور را فرا گرفته است. دولت اعلام کرده است ۲.۴۴ میلیون نفر که حدود یک چهارم جمعیت کشور را تشکیل می دهند، به کمک های غذایی نیاز دارند.

بیشتر تجهیزات مربوط به آبیاری در داخل و اطراف مارانژ یک دهه پیش راه اندازی شده است. حال کشاورزان کم بضاعت می گویند حتی نمی توانند هزینه های حفظ یا جایگزینی این تجهیزات قدیمی را بپردازند.

به گفته خانم ماتساگو: «فقط چند سنگ الماس می تواند زندگی ما را زیر و رو کند، اما هیچ کس به ما اهمیتی نمی دهد»!

بسیاری از مردم مارانژ همانند او سرخورده و نومید هستند. منطقه مهمی که آنها زندگی می کنند بیش از ۸۰ هزار نفر جمعیت دارد.

مالورن مودیوا، می گوید آنقدر خشکسالی جدی است که روستاییان نمی دانند چطور تا آخر سال زنده بمانند. وی که رهبری یک گروه حامی محلی به نام «توسعه اعتماد در مارانژ» را به عهده دارد می گوید : «فقط نگاه کنید چطور دور تا دور ما را الماس گرفته، دولت باید این شرکت های استخراج معدن را مجبور کند غذای آدم های گرسنه در مارانژ را تامین کند.»

مدیریت آلوده

به گفته کارشناسان، مارانژ یکی از ثروتمندترین رسوبات آبرفتی الماس در جهان را داراست، هرچند منابع آن رو به اتمام باشد.

سال ۲۰۱۳ شرکت توسعه معادن زیمبابوه برآورد کرد حدود ۱۷ میلیون قیراط یعنی ۱۳ درصد عرضه الماس سخت جهان را تولید کرده است. مارانژ در سال های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ نیز هریک ۱۲ میلیون قیراط تولید کرد، اما هنوز آمار و ارقام تولید در سال ۲۰۱۵ اعلام نشده است.

زمانی که «شرکت سهامی اطمینان مالکیت» در روستای زیمونا توسط رابرت موگابه رییس جمهور زیمبابوه در سال ۲۰۱۲ تاسیس شد، پنج شرکت معدنی قول دادند هر کدام طی پنج سال آینده ۱۰ میلیون دلار برای حمایت از روستاییان محلی سرمایه گذاری کنند. اکنون چهار سال گذشته و آنها تنها ۴۰۰ هزار دلار سرمایه گذاری کرده اند.

طبق اصلی که سال ۲۰۱۰ در نظر گرفته شد، شرکت هایی که از منابع طبیعی به عنوان یک کسب و کار استفاده می کنند متعهد شدند سود خود را تقسیم کنند. در مارانژ الماس ها توسط چند شرکت سرمایه گذاری استخراج می شود. بر اساس گزارش کمپین تحقیقاتی «نظارت جهانی» در سال ۲۰۱۲ ، مالکیت این شرکت ها در هاله ای از ابهام قرار دارد. به گفته این کمپین: تعدادی از مدیران شرکت های فعال در این زمینه جزو افسران ارتش و پلیس زیمبابوه هستند. در عین حال سهام عمده یکی از این شرکت ها به خلبان شخصی و بازنشسته آقای رابرت موگابه تعلق دارد.

در سال ۲۰۰۸، زمانی که دولت پلیس را به جان کارگران معادن الماس انداخت، مارانژ به سر تیتر اخبار بین المللی آمد. دراین درگیری ها بیش از ۲۰۰ نفر کشته شدند. حتی پس از آن زمان نیز گزارش ها یی مبنی بر بد رفتاری با معدنچیان و دستگیری های آنها منتشر وجود داشت.

در سال ۲۰۱۴ دولت به منظور تلاش برای بهبود شفافیت و بالابردن میزان پاسخگویی این بخش اعلام کرد تمام شرکت های الماس زیمبابوه در یک نهاد به نام «تجمیع شرکت های الماس زیمبابوه» ادغام شوند. انتظار می رود این اقدام در سال جاری نهایی شود. دولت زیمبابوه صاحب ۵۰ درصد سهام این شرکت جدید بوده و نیمه دیگر آن بین شرکت های خصوصی تولید الماس تقسیم خواهد شد. به این شرکت ها نیز توصیه شده است بخشی از سود خود را در مناطق تولید سرمایه گذاری کنند اما این شرکت ها سال گذشته در یک کمیته پارلمانی گفتند که آن ها هرگز در این زمینه قراردادی را امضا نکرده و تنها یک توافق شفاهی کرده اند.

خلاء قانونی

جیمز مافومی که یک کارشناس الماس است می گوید شرکت های معدن از یک خلاء قانونی برای فرار از مسوولیت های شان استفاده می کنند. آقای مافومی که ریاست مرکز مستقل تحقیقات و توسعه واقع در مورتاره را به عهده دارد می افزاید: «شرکت ها اجباری به سرمایه گذاری ندارند. زیرا به آنها حق انتخاب داده شده است» به گفته او قوانین مبهم است و این به خود شرکت ها بستگی دارد که تصمیم بگیرند چقدر کمک کنند.

از این رو مافومی خواستار تعلیق استخراج معدن در مارانژ است تا فرصتی برای حسابرسی مستقل از شرکت هایی به وجود آید که آنجا کار می کنند و مالکیت قطعی آن ها مشخص گردد. او می گوید: «تاکنون هیچ سیاست روشنی در صنعت الماس کشور معین نشده است که حاکی از شفافیت و پاسخگویی شرکت های دست اندرکار باشد تا بتوان به آنها اعتماد کرد».

منبع : رویترز

دیدگاهتان را بنویسید